Al jong wist Teunis Speksnijder dat hij wilde onderzoeken of werken in het bedrijf van zijn vader bij hem zou passen. In 2003 kwam hij in dienst bij Speksnijder Mode in Bergambacht. ‘Ik heb nooit meer gedacht: ik blijf niet.’

De overstap naar het familiebedrijf kwam wel eerder dan hij had gepland. Op het terras van Café en Suite, de lunchroom van de modezaak, vertelt Teunis: “Ik was twee jaar elders in dienst en had zo’n vijf jaar buiten de deur willen kijken. Maar mijn oom werd ziek, er was een filiaalchef nodig voor onze winkel in Kampen. Het managementteam vroeg: ‘Is het een idee dat Teunis naar huis komt?’ In Kampen kreeg ik de kans mijn eigen filiaal te leiden. Deze winkel hebben we overigens in 2018 gesloten; ik steek liever meer energie in twee grote winkels waar we een verrassende winkelervaring kunnen bieden en onze gasten compleet kunnen slagen. De winkel in Kampen was hiervoor te klein. ‘Mode met aandacht’ is niet voor niets onze slogan. We vinden mode ontzettend leuk, maar de klant is leuker.”

Het werk beviel hem. “Ik heb nooit meer gedacht: ik blijf niet. Het werk is heel divers. Ik hou me bezig met verkoop, inkoop, marketing, personeelszaken en gebouwbeheer.” Hij kreeg de ruimte om nieuwe dingen te doen. Niet dat vader en zoon overal gelijk hetzelfde over dachten. “Mijn vader is de makkelijkste van ons tweeën; als het wel eens knetterde, kwam dat door mij. Maar als we het kantoor uitliepen, waren we het altijd weer eens.”

Piet: “Teunis en ik hebben altijd onze eigen taken gehad.” Teunis: “Ik ben degene geweest die duidelijkere afspraken heeft gemaakt over de vraag wie waar verantwoordelijk voor is. Vóór mijn komst was het vaak zo dat mijn vader iets zelf wel even deed als het hem niet snel genoeg ging. Dat doe ik niet.” Piet erkent: “Dat is mijn profiel, dat ik al vlug iemand help.” Teunis knikt. “Pa is heel sociaal. Als iemand een probleem heeft vraag ik altijd: heb je zelf een oplossing?”

Piet vindt het mooi om samen te werken met zijn zoon. “Met je zoon deel je meer emoties.” Hij heeft nooit druk uitgeoefend op zijn kinderen om in de zaak te komen. “Iemand moet ook de kwaliteiten en de passie hebben. Het zijn weken van zestig uur of meer, daar moet je echt zin in hebben.”

Ze zijn trots op elkaar, al spreken ze dat tegenover elkaar niet vaak uit. Gevraagd naar de talenten van zijn vader zegt Teunis: “Op fiscaal en financieel gebied hoef je mijn vader niets wijs te maken.” Sinds januari 2019 is Piet geen directielid meer, maar vader en zoon overleggen nog altijd veel. Teunis: “Het is heerlijk als je een klankbord hebt.”

Deze tekst is overgenomen uit het Winkelhofmagazine, geschreven door Anne-Marie Hoekstra